Eindelijk tastbaar bewijs van het feit dat de kraakscene niet vol zit met
wereldvreemde luie
vandalen, maar dat ze inderdaad de cultuurdragers zijn die ze zeggen dat ze zijn. Want bij iedere ontruiming is het weer dezelfde riedel: jaaa wij zorgen voor jolijt in de wijk, jaaa wij zijn een creatieve broedplaats en jaaa dankzij ons kunnen de arbeiders zichzelf ontplooien. Nou, laat maar eens zien dan! (Denken wij dan.) En dat gebeurt vandaag. Op het altijd
al leuke YouTube kanaal van 'spiritofsquatters' is zojuist een sprankelende registratie van een literair festival geupload. Over zinnenprikkelende voordrachten gesproken! Wij waren blij verrast. Überrelevante speedpoetry die als een hongerige zeis zichzelf een weg door de ziel maait. Nou ja. Wij proberen ook maar een beeldspraakje. Moeten we eigenlijk niet doen, want daar hebben we immers de echte dichters voor. Zoals het talent uit dit
filmpje. Maar wat zegt hij nou eigenlijk? Literaire analyse volgt na de 'lees verder'. Ogen dicht en mee laten voeren!
'Geen titel'
Hoe vaag zijn onze idealen nu?
De labels voor de toekomst hangen als dure prijskaartjes aan kleren in een fashionshop.
Onbetaalbaar maar tentoon gespreid.
Hiermee wil de auteur zeggen dat idealen eigenlijk luxeproducten zijn en dat je in tijden van economische crisis wel wat beters aan je hoofd hebt dan wauwelen over hoe de toekomst zou moeten zijn. 'Handjes uit de mouwen godverdomme!' schreeuwt deze man zijn medekrakers eigenlijk toe. Immers, idealen voor de toekomst zijn als te dure kleren. Er is geen geld voor, ze 'zijn' alleen maar ('Onbetaalbaar maar tentoon gespreid'). De vraag is hoe dit appèl valt binnen de achterban, die van oudsher meer op heeft met idealen dan met werk.
Kabouters hebben lange baarden en een goed salaris.
Vragen worden uitgelachen in de klas.
Hier wil de auteur de vergankelijkheid van idealen inzichtelijk maken. Niet alleen zijn ze te duur (zie boven), ze verdwijnen ook nog eens vanzelf na een tijdje. Dus hoe waardevol zijn ze nu echt? Immers, de kabouters (
politieke beweging uit de jaren '70, red.) hebben inmiddels een goed salaris. Hun lange baarden zijn de stille getuigen van een ooit idealistische levenshouding, uit een vergeten verleden... En wat doen deze captains of industry als de jongere generatie ze vragen stelt over hoe aktivisme werkt? Ze lachen ze uit. Treurig maar waar.
Meelevendheid is een vreemde hobby,
Die gesubsidieerd wordt.
En iedere 4 jaar verandert de keizer van kleren.
Mes in de rug van alle culturele instellingen van Nederland, dit. In de ogen van de auteur vinden deze clubs hun maatschappelijke betrokkenheid ('meelevendheid', red.) zo bijzonder dat deze subsidie verdient. En iedere vier jaar als de politieke realiteit verandert waaien ze met de wind mee om hun poen veilig te stellen. Zie de vele culturele activiteiten om problemen in de wijken tegen te gaan, zoals in de vorige kabinetten gebruikelijk was. Als het kabinet Rutte subsidie uit zou delen aan kunstenaars die defensiepersoneel leren vingerverven zou de creatieve sector in de rij staan. En dat is wrang.
Gewennig zitten we te kletsen over de verschillende diverse aspecten van het sociale wurgcontract waarin de ene mens de ander niet herkent.
(pauze)
En zo is het natuurlijk ook. Sociaal zijn is leuk, maar zodra het een verplichting wordt (een contract) ligt het gevaar op de loer dat men enkel nog voor de eigen morele superioriteit gaat. Er is afgesproken dat we ons fatsoenlijk gedragen, ik doe dat, dus iedereen die dit niet doet is een lul. Het is die denktrant die elke medemenselijkheid in de kiem smoort. Het geeft hoop dat ook de kraakscene dit eindelijk erkent.
Laat ons maar in ruiten liggen,
en onze straat doen voelen ademen.
Steek de brug in de hens,
laat alles van waarde kapot gaan.
Breng tot ons springend wat eerst nog op zijn kop langzaam door je onderbuik rolt.
Laat het daar niet meer bestaan.
Laat het de vrije loop gaan.
Zeg tegen elkaar 'dit kan niet',
geef het onmogelijke weer een naam.
Laat het leven gillen! Geuren! Gapen!
Onwennig van zichzelf.
Laat ze met hun helmen, de borden voor hun kop, hun eigen klappen voelen.
Confronterend, want hier komt de passiviteit van de kraakscene ter sprake op een manier die we in dit gedicht nog niet gezien hebben. De auteur zegt: Laat ons maar in de etalage van de door ons gekraakte winkel liggen blowen, laat de wereld maar kapot gaan (wij zullen er niet tegen in het geweer komen), en al het ongenoegen in Nederland (dat waarvan men zegt 'dit kan niet'), waar wij ooit tegen streden, moet ons nu op een dienblad aangereikt worden ('breng tot ons...') omdat we te lui zijn zelf vuile handen te maken.
Vervolgens moedigt de dichter de hardwerkende Nederlander zelfs aan om, los van de krakers die in hun etalage liggen te pitten, in actie te komen. (Laat het leven gillen! Geuren! Gapen!) Als klap op de vuurpijl hoopt hij dat de passieve kraakscene de klappen die ze dan zullen krijgen gelaten ondergaat, en vooral: voelt.
Maar laat het even over je heenkomen,
en laat het niet direct meestromen.
Laten we aan ideeën weer vreugde beleven, woedend worden en tegenspreken.
Een ode aan het leven uit een hoek waar het leven ver te zoeken is.
Moedig!
Reaguursels
InloggenIk heb echt nog nooit zo'n grote verzameling wereldvreemde types bij elkaar gezien. "Ik hoor dat ze zich nooit wassen." _O- ik ga hier vaker komen. Reageerders zijn hier echt grappig...
Het is net of ik hier op een site voor bejaarden ben beland. Van die zeurende ouwe mannetjes.
Ik vind het mooi mag dat? Dit vind ik ook mooi: youtu.be/o-sjjFo28lc verder ben ik links en zoek nog een leuk meisje van 20 jaar
OMG, dat Amsterdam Zuid KAK-accent. LOL :-D
En dan hebben we nog geluk dat er geen spotje op de dichter gericht is, anders waren de beelden helemaal ondraaglijk.
Ongelofelijk. Spectaculair. Indrukwekkend. Bijvoeglijk naamwoorden schieten te kort om z'n dichtkunst te beschrijven (*kuch*). Zo ook zeer waarschijnlijk zijn respect voor andermans eigendom, of liever gezegd de adembenemende afwezigheid daarvan, en zijn lichaamsgeur. Ik weet vast ook nog wel een paar bijvoeglijk naamvoorden die puur statistisch gezien best eens een grote kans hebben om van toepassing te zijn op dat soort volk.
Walgelijk bijvoorbeeld. Misselijkmakend. Ik noem er maar wat.
Het is altijd weer prachtig om te zien hoe geen stijl iedere vorm van morele superioriteit weet te overtroeven door ook dáar dan weer ver boven te gaan staan (:
Lelijk dat elke regel met een hoofdletter begint. Gewoon midden in een zin een hoofdletter neerpleuren, dat kan gewoon tegenwoordig. In Nederland is *iedereen* dyslectisch en daar trots op. En poëzie is ook lelijk. Elke malloot kan een zin schrijven en die in stukken hakken. Je hebt pas talent als je er metrum en rijm in kan brengen, vind ik. Kraker of geen kraker.
Deze ex-kraker (had wel een baan) en nog steeds meer links dan rechtsmensch (en toch nog steeds werkend!) heeft genoten van de scherpe analyse van een bijzonder leeg en oppervllakkig schrijfsel. Tijdens het genieten luid gelachen. Daarvoor dank.
maar dat hou je toch
lekkertje | 13-09-11 | 20:12 | + 0 -
Welnee, dat is een verwijzing de socialist Betrand Russell. Hij bedacht het Paradox van Russell, waarin een verzameling die verzameling bevat die een deel uitmaakt van zichzelf toch eigenlijk niet kan. Waarmee de poëet zegt dat subculturen altijd en nooit zullen passen in de bovencultuur door het metafysische dualistische karakter van sociale beeldvorming.
Of zoiets.
Is "verschillende diverse aspecten" niet een beetje dubbelop?
Geen poezie.
Gewoon proza met lege pretenties.
T'is wel ongeveer hetzelfde niveau als Nasr, dus hij kan altijd nog dichter des vaderlands worden, mocht hij geen doorgroeimogelijkheden meer zien in zijn huidige carriere.
@Cuyahoga | 13-09-11 | 19:41 | + 0 -
In 1 keer goed.
U heeft ook een koffiemachine van haar gejat?
Hmmm komma?
Yeah Kraken !!
www.youtube.com/watch?v=aCiYmCVikjo
Over een paar jaar negen wel te verstaan zijn we blij als huizen bewoond zijn op wat voor manier dan ook!
pendajo | 13-09-11 | 19:43
De enige krakerT die literair nog wel te pruimen is, is ex-reaguurster Campion.
Over krakers' poëzie gesproken, hoe is het met Joke Kaviaar?
Het ging dus over hebzucht en decadentie. Hoe verrassend.
Kaas de Vies | 13-09-11 | 19:21
Eva?
Meestal zijn de spiegels kapot in het krakersbolwerk. Maar GS heeft er altijd wel eentje paraat. LOL.
@Kaas de Vies | 13-09-11 | 19:37
Keihard een juiste beslissing.
Trouwens voor een zowel inzichtelijke als ook hilarische beschrijving van de gebeurtenissen in Amsterdam in '65/66 lees voor de verandering eens een leuk boek van Harry Mulish, 'Bericht aan de Rattenkoning'.
wo ist der bahnhof | 13-09-11 | 19:15
Wij zijn een Tokkievolk geworden. Zie ook de Piekema-fail van Albert Heijn op GS en Dumpert.
@Aron-G | 13-09-11 | 19:35 | + 0 -
Tja, ben ik daar blij om nee?
Is het een juiste beslissing?
Ja
Griekenland failliet. Eindelijk.
God, ik mis Robert Jasper Grootveld. Lieve Revolutie, Liever Evolutie!
@James St John Smythe | 13-09-11 | 19:32 | + 0 -
Jazeker
Wanneer kom je op de koffie?
Moet je wel eerst langs mijn advocaat voor die zakjes.
Instant GS klassieker.
Geweldig gelachen om deze kurkdroge analyse.
_0_ @Mutsaerts.
@ brutus68 | 13-09-11 | 19:27 |
't Was er vast eentje van onvermogen
Kaas de Vies | 13-09-11 | 19:21
Het koffiezetapparaat?
@brutus68 | 13-09-11 | 19:27 | + 0 -
Diefstal van koffie-cupjes.
@Kaas de Vies | 13-09-11 | 19:21
Waarom heb jij een advocaat nodig, nietsnut?
Na de eerste zinnen dacht ik: "Zou de ME dan toch een keertje echt iets te hard hebben geslagen"?
@wo ist der bahnhof | 13-09-11 | 19:15 | + 0 -
En terecht
Ik was laastst bij mijn advocaat en hij klaagde dat iedereen zijn nespresso cupjes meenam. Nu heeft hij een nieuwe koffie-unit met van die zakjes.
3x raden wat ik nu van hem meegenomen?
Ondanks het rijmen en dichten moeten de krakers eindelijk zwichten....
Mutsaerts, zonder jou, had ik dit gedicht nooit begrepen.
Bedankt !! _O_
@laserbrains | 13-09-11 | 19:11
Juist, dat was tenminste nog dichtkunst dat je kon begrijpen! En Dijkshoorn was uiteraard ook de Koning van de Podcast. Mooie tijden...
Offtopic: GS doe hier eens wat mee: www.ad.nl/ad/nl/5597/Economie/article/... , echt te grappig gewoon. Er is weer eens iets 'gratis' in Nederland en je kan over de hoofden lopen.
cel in de fik steken
beloning, lekker naar buiten
Vinger in je hol! Rijmt niet, dicht wel.
een aanklacht tegen zowat alles, maar vooral tegen het kapitalisme, met op de voorgrond een kassa LOOOOOL
SODEP : Nah Kouwes was veel te anaal gefixeerd , daar komt het nooit meer goed mee , misschien dat die wat met die Paternotte heeft :)
Die mag ook in hetzelfde zwarte gat verdwijnen waar Kouwes aka Dijkshoorn in verdween.
En waar blijft de rijm?? Of een lekkere aliteratie. Die gast kan ook echt niks als verbale diaree verspreiden.
Haha, verfrissend afgezeken [geen gedicht]
@brutus68 | 13-09-11 | 19:07
Al werkt het vele blowen daar ongetwijfeld ook aan mee...
Als je in onbereikbare idealen kan geloven, dan is het geloven in kabouters maar een kleine stap.
Vooral de titel is poëtisch een hoogtepuntje. Deze man mag nog eens Dichter des Vaderlands worden, in plaats van die Nasi Rames ofzo
Ik raad deze kraker de volgende titel aan om antwoord te geven op al zijn vragen. Lichtelijk controversieel inmiddels maar toch: Lorenz Diefenbach - Arbeit macht frei.
De Muts schrijft een klassieker. +1
Ben je weleens in een kraakpand geweest, sjezus het ziet er niet uit. Het lijken net zwervers in huizen...
De literaire analyse is de echte poëzie.
@CortezTheKiller | 13-09-11 | 19:01 | + 0 -
Ja dat is gewoon een open deur, het verdient ook mijn respect niet.
die "hippies' zijn gewoon kansloos.
Po en zie... Ik mis Kouwes...
Ik haakte af na "Kabouters hebben lange baarden en een goed salaris."
James St John Smythe | 13-09-11 | 18:59 |
Sorry, het lag niet aan het feit hoe je lichamelijke odeur mij tegemoet kwam. Het gaat gewoon om principes.
@Nacho_Vidal | 13-09-11 | 18:58 | + 3 -
Zat hij niet in de petrochemische industrie? Jij ook met je vooroordelen.
Ik ben een kraker, ik ben te lui als staker.
Nog vager dan Harry Mulisch
Nacho_Vidal | 13-09-11 | 18:58
Hoe ben jij naar huis gegaan dan?
Laatst een lifter opgepikt. Kon het niet goed zien. Dus ik stop.
Hij stapt in de auto. We raken aan de praat. Totdat hij vertelde dat hij ook kraakte.
Nou, je had me moeten zien. Gore stinkhippie. Zo de auto uitgezet!
En rustig verder gereden.
Poëtisch of niet: ze blijven stinken.
REAGEER OOK