De straten zijn leeg, de lucht is blauw, de stad is dood. Vandaag wordt het bombardement op de Haagse wijk Bezuidenhout
herdacht. Ten opzichte van het Rotterdamse bombardement enigszins vergeten. Terwijl er toch 67.000 kilo brisant-bommen werden afgeworpen op de Haagse burgers. Door Engelse bommenwerpers, wel te verstaan, die op weg waren naar het Haagse Bos om een paar V2 raketinstallatiets kapot te vermoorden. Foutje van een commandant, die wat lengte- en breedtegraden door elkaar had gehaald. Dat zuigt.
Resultaat: 550 doden, 250 gewonden, duizenden daklozen en omdat het net na de hongerwinter was nauwelijks middelen om de vuurzee te bestrijden. En de RAF die het in eerste instantie de wind de schuld wilde geven. Juist. Dus vandaag napraten bij het 'monument van de menselijke vergissing' aan de Koningin Marialaan. Want zo heet het oeps-sorry-bombardement dan: een menselijke
vergissing. Zal de onderkoelde Britse nuchterheid wel zijn - tenslotte de uitvinders van het kopje thee - waardoor dit toentertijd gebagatelliseerd werd en tot op de dag van vandaag niet is opgehelderd. Het is oorlog, poep gebeurt. Jonge officier wordt gezondebokt en we praten er niet meer over. Dat idee. Beelden van de rook en de nasleep zijn er,
hier. Inclusief Haagse bloemenverkoper die schijt heeft aan het puin om hem heen en gewoon eigenwijs zijn leven weer oppakt. Een monument van de menselijke veerkracht, die man.
